Nevesinjska olimpijada bit će sljedeće godine kandidirana za UNESCO-vu listu kulturnog naslijeđa. Nakon branja trave ive na Ozrenu, na ovoj listi uskoro bi se moglo naći i skakanje na ovčiji mijeh, potezanje konopca i penjanje na stub koji je premazan lojem.
Konjske utrke
- Prvi podaci o Nevesinjskoj olimpijadi datiraju iz 1886. godine. Postoje tvrdnje da se organizirala još i ranije, ali to nije potvrđeno. Na prvu olimpijadu došli su i predstavnici Zemaljske vlade iz Sarajeva i oni su uručivali podsticaje za oplemenjivanje rasnih konja - kaže za “Avaz” autor monografije o olimpijadi Dragan Grahovac.
Olimpijada je taj naziv dobila tek 1960. godine, a do tada je to bila manifestacija u čijem su centru, kaže Grahovac, bile konjske utrke, a na periferiji ostali sadržaji.
- Utrke su se neprekidno održavale. Mala pauza je napravljena tek tokom Prvog svjetskog rata. Pored konjskih utrka, organizirano je takmičenje u bacanju kamena s ramena, potezanju konopca, penjanju uz stub koji je namazan lojem, u skoku udalj - ističe Grahovac.
Najposjećenija olimpijada održana je 1978. godine, kad je u Nevesinju bilo više od 30.000 posjetilaca. Grahovac kaže da je to manifestacija s najdužom tradicijom u Hercegovini i da se broj stanovnika u Nevesinju svakog avgusta utrostruči.
Najteži i najstariji
- Za olimpijadu se vezuju mnoge zanimljivosti. Jedan učesnik je 1978. dopješačio iz Sarajeva u Nevesinje da bi se utkrivao. Najstariji pobjednik u utrkama imao je više od 80 godina. Najteži čovjek koji se takmičio je Nikola Dubajić iz Apatina sa 230 kilograma. Višestruki pobjednik u konjskim utrkama Zekan s vojskom je preživio najteže bitke u Drugom svjetskom ratu - kazao je Grahovac.
Razbijene glave i polomljene ruke
Najteža disciplina na olimpijadi je, bez sumnje, skakanje na ovčiji ili koziji mijeh. Grahovac kaže da mnogima probijanje mijeha izgleda kao mačiji kašalj, ali to nije tako.
- Da bi se probio napuhan mijeh, potrebna je izuzetna vještina. Samo rijetki to i uspiju pa sudije uglavnom ocjenjuju najuzbudljivije skokove. Oni neoprezniji često završe s razbijenom glavom ili lomom ruke ili noge, a to dovoljno govori o tome koliko je ovo, zapravo, teška disciplina - rekao je Grahovac.
