Kolumbijske snage bezbjednosti ubile su na današnji dan 1993. godine šefa medeljinskog kartela droge Pabla Eskobara (Escobar), 16 mjeseci nakon što je pobjegao iz zatvora.

Sam prenosio drogu

Eskobar je bio kolumbijski narkobos i krijumčar. U historiji je zapamćen kao najmoćniji i najbogatiji kriminalac.

Na vrhuncu moći 1989. godine nalazio se na sedmom mjestu "Forbsove" liste najbogatijih na svijetu.

Kada je počeo svoj posao sa kokainom, drogu su prvobitno prevozili u Majami u starim avionskim gumama. Čak je i sam Pablo nekoliko puta lično prevezao robu.

Jednom prilikom su ga uhapsili na granici i pronašli robu. Pablo je uspio da podmiti sudije i ubrzo se našao na slobodi.

Tada je odlučio da nikad više ne prevozi drogu lično. Angažovao je pilote i piloti su po letu mogli da zarade milione dolara.

Kako se posao razvijao, Eskobar je ubrzo kupio 15 novih aviona. Tržište se najbrže i najviše razvijalo u SAD, tako da su im trebale nove metode švercovanja.

Kongresmen i diler

Smatra se da je najveća greška koju je Pablo načinio bila ulazak u politiku 1982. godine. Odmah nakon kandidovanja za kongresmena počeo je da siromašnima izgrađuje stambene objekte i pruža im zdravstvenu zaštitu.

Narod ga je smatrao svojim Robinom Hudom i Pablo je izabran za kongresmena.

Međutim, njegova politička karijera nije dugo trajala, ušavši u politiku stekao je medijsku popularnost, a samim tim je privukao i policiju. Politički protivnici su ga optužili da je narko-diler i kriminalac.

Pod pritiskom SAD, vlada Kolumbije donijela je zakon o ekstradiciji kojim je bilo omogućeno da državljani Kolumbije budu isporučivani SAD i da im se tamo sudi. To je označavalo početak rata narko-kartela i vlade.

Pacovi pojeli između 10 i 20 milijardi dolara

Ubrzo nakon proglašenja zakona o ekstradiciji, karteli su počeli surovu odmazdu. U Medeljinu je objavljeno da će svako ko ubije policajca dobiti novac od Pabla Eskobara. U roku od dvije godine samo u Medeljinu ubijeno je oko 700 policajaca.

Za to vrijeme, posao je bio na vrhuncu i kartel je mjesečno slao desetine tona kokaina u Ameriku, ali su u međuvremenu otvorili novo tržište - Evropu. Brodovima bi roba dospjela do Španije, gdje su bili u kontaktu sa španskim premijerom, pa bi zatim iz Španije nastavila ka ostatku Zapadne Evrope.

U memoarima Pablovog brata Roberta Eskobara opisano je kako im je u to vrijeme najveći problem bio skladištenje novca.

Toliko ga je pristizalo da nisu imali gdje da ga smjeste, pa su ga držali po skladištima i, prema tvrdnji Pablovog brata, pacovi bi im godišnje pojeli između 10 i 20 milijardi dolara?!

Jednom je napomenuo da su mjesečno trošili 3.000 dolara za gumice kojima su vezali novčanice.

Najveći tovar koji su uspjeli da prenesu iznosio je 23.000 kilograma.

Eskobar promijenio ustav

Nakon napada narko-klana na vladu postali su bjegunci i skrivali su se po džunglama noseći sa sobom torbe sa milionima dolara. Vlada je locirala i uništila najveću laboratoriju medeljinskog kartela i policija je zaplijenila 13 tona droge.

U narednim godinama, rat Eskobarovog kartela i policije bio je na vrhuncu, gotovo svakodnevno su minirani objekti u gradu i mnoštvo ljudi je poginulo.

Vrhunac je bio 1989. godine, kada su u zgradu Kolumbijske tajne policije dovezli kombi sa 500 kilograma eksploziva - jedan dio zgrade se urušio, 52 policajca su poginula, a na stotine je ranjeno.

Vlada je pod pritiskom Eskobara promijenila ustav i zabranila ekstradiciju.

Dogovor je bio da Pablo u Kolumbiji provede sedam godina u zatvoru. Pristao je, ali pod uslovom da sam sebi napravi zatvor. Kupio je kuću na planini iznad Medeljina i odlučio da tu boravi. To mjesto je dobilo naziv "Katedrala".

Ovaj privatni zatvor bio je ispunjen luksuzom koji je za to vreme bio nezamisliv, a Eskobara su čuvali njegovi ljudi. Mjesto je postalo centrala njegovog kartela na kome su primani poslovni partneri i ubijani protivnici.

Filmska potjera i egzekucija

Policija je pokušala da ga prebaci u drugi zatvor, ali je Eskobar pobjegao. U potjeri su učestvovale kolumbijska policija, američka Agencija za suzbijanje narkotika i CIA.

Prilikom hapšenja Eskobar je bježao preko krovova zgrada izbjegavajući metke.

Prema jednoj priči, Eskobar je pucao sebi u glavu kako bi izbjegao hapšenje. Prema drugoj, za njega je bio koban jedan od hiljadu metaka koji su ispaljivani ka njemu.

Poslije smrti Eskobara počeo je period preporoda za Medeljin. Grad je postao bezbjedniji, ulagano je mnogo novca u infrastrukturu, strana preduzeća su investirala...

Međutim, trgovina drogom nije prestala jer su se pojavili novi narko-dileri. Kolumbija je i dalje na prvom mjestu u svijetu po izvozu kokaina.