Hafiza Mirnesa ef. Spahića, profesora kiraeta u Behram-begovoj medresi u Tuzli, ovog ramazana pronašli smo u džamiji Kralja Abdulaha u trenutku dok se završavala jedna od tri hafiske mukabele koje se uče u Tuzli. Ne krije da je ramazan dočekao s posebnom radošću, jer je samo nekoliko dana prije početka svetog mjeseca njegova osamnaestogodišnja kćerka Lamija, učenica trećeg razreda medrese, postala hafiza.
Ranije, hifz je položila i njegova starija kćerka Behija, sada studentica, a da postane hafiz, intenzivno se priprema i njegov sin Vedad, budući student mašinstva. Najmlađi mu sin Zeid, trenutno učenik trećeg razreda osnovne škole, očito inspiriran postignućima svog oca, sestara i brata, također je počeo učiti Kur'an napamet.
Dosta odricanja
- Allah, dž. š., me je obradovao s mojih četvero djece. Nikada na njih nisam vršio pritisak da počnu učiti Kur'an napamet. I moja kao i ostala djeca normalno su živjela svoje djetinjstvo, išla su u mekteb, a ja, kao roditelj, s obzirom na svoje zanimanje, trudio sam se samo da dobro i pravilno ovladaju učenjem Kur'ana. Kad su u sebi donijeli odluku da hoće da nauče Kur'an napamet, ja sam ih, naravno, podržao i postao njihov muhafiz, odnosno mentor. Pomagao sam im i bodrio ih jednako kao i sve druge moje učenike kojima sam tokom karijere bio muhafiz – priča hafiz Spahić, ne krijući da učenje hifza zahtijeva mnogo čvrste volje, odricanja, truda...
Pod mentorstvom hafiza Mirnesa Spahića do sada su Kur'an napamet naučili 31 učenik i učenica iz raznih krajeva BiH. Hifz se, kaže, ne uči nasilu, već iz velike želje i još veće ljubavi prema Kur'anu.
- Učiti hifz znači dosta odricanja, truda. To znači dobro testirati, a i trenirati samoga sebe. Kad se odlučiš da učiš hifz, onda nema vikenda, ramazana, nema školskog raspusta. S takvim pristupom Kur'an postaje dio tebe, uđe u tvoj krvotok i postaje prosto nezamislivo da prođu dva-tri dana, a da se ne družiš s Kur'anom. Za jednog hafiza ne postoji dan u kome se on ne vrati Kur'anu, prouči bar jedan džuz. Kad tako živite, onda vi kuranske poruke, jednostavno, prenosite u svoj život, u život vaše porodice – govori hafiz Spahić.
Sekcija hifza
Radostan je hafiz, kaže, što među učačima hafiskih mukabela i ovog ramazana vidi mnoge svoje nekadašnje učenike, a posebno svoju djecu. Kćerka Lamija je učač ženske hafiske mukabele u Tuzli, a sin Vedad učač hafiske mukabele u banjalučkoj Ferhadiji. Iako drži sekciju hifza u Behrambegovoj medresi, odakle su nikli mnogi današnji hafizi, posebno je radostan što sve više mlađih osoba koje nisu učenici medresa već učenici i studenti drugih škola i fakulteta žele postati hafizi.
Učenik čuvenog hafiza Hadžimulića
Hafiz Mirnes ef. Spahić hifz je završio kao učenik Gazi Husrev-begove medrese u Sarajevu pred čuvenim hafizom Halidom ef. Hadžimulićem. I danas se ovog uglednog alima sjeća s najdubljim emocijama i posebnim poštovanjem.
Ne postoji hafiz koji je posenilio
- Tačno je da nema hafiza koji je posenilio. Isto tako, nisam čuo da postoji hafiz koji je siromašan, koji teško živi. Bilo je hafiza koji nisu imali porodicu, nisu imali djecu, ostali sami u poznim godinama, ali znam da su do svoje smrti bili okruženi dobrim ljudima, da su imali hizmet. Hifz je dar od Allaha i na taj dar Allah, dž. š., spusti svoj blagoslov, svoj bereket. Meni je dao nagradu da u svojoj porodici imam nasljednike hafize. Nema većeg dara – kazuje hafiz Spahić.
