Vlada Federacije BiH je, na prijedlog Federalnog ministarstva unutrašnjih poslova, utvrdila Nacrt zakona o javnom okupljanju kojim se osigurava primjena najvišeg nivoa međunarodno priznatih prava i sloboda utvrđenih u međunarodnim dokumentima navedenim u Aneksu Ustava FBiH.
Ovim nacrtom, koji se upućuje u daljnju parlamentarnu proceduru, uređuje se javno okupljanje građana na području FBiH, način i postupak organizovanja javnog okupljanja, potom obaveze organizatora i drugih organa koji učeštvuju u realizaciji javnog okupljanja, kao i druga pitanja od značaja za ovu oblast.
Javno okupljanje predstavlja osnovno pravo fizičke osobe koja se nalazi na području BiH i sastoji se od prava na slobodu okupljanja, te govora i mišljenja putem kojeg se javno izražavaju socijalna i druga uvjerenja i interesi. Fizičke osobe koja se nalaze na području FBiH imaju pravo organizovati javno okupljanje i u njemu učestvovati, pri tome poštujući ljudska, etnička, vjerska, nacionalna i sva druga prava propisana međunarodnim dokumentima, kodeksima, kao i domaćim zakonima i drugim aktima.
Javno okupljanje, u smislu ovog zakona, predstavlja namjerno i privremeno prisustvo određenog broja pojedinaca na javnom mjestu radi zajedničkog izražavanja, odnosno prenošenja zajedničkih poruka i stavova za ostvarivanje socijalnih i drugih uvjerenja i interesa. Ono može biti najavljeno ili spontano, s tim da se provodi statično (na tačno utvrđenom mjestu) ili u pokretu (kretanjem na predviđenoj relaciji). Javnim se smatra i svako neorganizovano, spontano okupljanje, koje se održava u posebnim, iznenadnim i po društvenu zajednicu relevantnim situacijama, a sve radi javnog izražavanja socijalnih i drugih uvjerenja i interesa.
Okupljanja koja se ne smatraju javnim, u smislu ovog zakona, su ona koja organiziraju i održavaju politički subjekti ili organizacije u skladu sa odredbama Izbornog zakona BiH. Također, u javna okupljanja ne spadaju državne svečanosti, jubileji, javna okupljanja u zatvorenom prostoru, vjerska i druga tradicionalna narodna okupljanja, kao ni ona koja organizuju državni organi, te ona kojima je svrha ostvarivanje privrednih, kulturnih, humanitarnih, sportskih, zabavnih i drugih interesa.
Pravo na javno okupljanje može se ograničiti samo u izuzetnim slučajevima radi ostvarivanja demokratskih načela u interesu sigurnosti građana, javnog poretka ili morala ili zaštite prava i sloboda drugih lica koje se zasniva na principima proporcionalnosti, što se utvrđuje u svakom konkretnom slučaju.
Nadležni organi za poslove u vezi sa javnim okupljanjem su kantonalna ministarstva unutrašnjih poslova.
Sloboda govora na javnom okupljanju ograničena je zabranom govora mržnje, javnim pozivima ili poticajima na rat, nasilje, vjersku, nacionalnu ili etničku mržnju ili diskriminaciju. Zabranjeno je političkim organizacijama ili udruženjima građana čiji je rad zabranjen organizovati javno okupljanje. Javno okupljanje ne smiju sazvati niti na njemu istupati osobe kojima je pravosnažnom sudskom odlukom izrečena mjera sigurnosti zabrane javnog istupanja.
Nadzor nad provođenjem ovog zakona vrše kantonalno ministarstvo i Federalno ministarstvo, svako u okviru svojih ovlaštenja.
Kako stoji u obrazloženju Federalnog ministarstva unutrašnjih poslova, Ustavom FBiH utvrđena je obaveza Federacije BiH da osigura primjenu najvišeg nivoa međunarodno priznatih prava i sloboda, a ovim zakonom se upravo definiše način ostavarivanja prava na slobodu okupljanja kao najvišeg međunarodno priznatog prava.
U procesu izrade teksta zakona obavljene su konsultacije sa zainteresovanim subjektima, odnosno kantonalnim ministarstvima unutrašnjih poslova, Federalnom upravom policije i Federalnim ministarstvom finansija, te Komorom agencija za zaštitu ljudi i imovine, kao i Nogometnim, Košarkaškim i Odbojkaškim savezom, te OSCE-om.
Ovim propisom se prvi put zakonski reguliše ostvarivanje prava javnog okupljanja na nivou Federacije BiH, pa i ispred institucija čije je osiguranje u nadležnosti Federalne uprave policije.
