U Dubaiju je nakon duge bolesti preminuo bivši predsjednik Pakistana, general Pervez Mušaraf (Musharraf). Mušaraf je ujedno posljednji lider Pakistana koji je na vlast došao državnim udarom.
Mušaraf je rođen 1943. godine, a 1961. godine je ušao u Vojnu akademiju, te je od 1964. služio u vojsci Pakistana. Kao oficir je služio tokom Indijsko-pakistanskog rata 1965. godine, a veliku je ulogu imao i u građanskom ratu u Afganistanu gdje je pružao podršku Talibanima.
Popularnost stekao 1998. godine
Popularnost u Pakistanu je stekao kada ga je 1998. godine premijer Navaz Šarif (Nawaz Sharif) promaknuo u generala sa četiri zvjezdice i šefa oružanih snaga. Stajao je iza Kargilske infiltracije koja je dovela do kratkotrajnog sukoba između Pakistana i Indije od maja do juna 1999. godine. Ovo je bilo po prvi put nakon Kinesko-indijskog sukoba 1969. da su dvije nuklearne sile se našle u oružanom sukobu.
Rat je započeo nakon što su se pakistanske trupe kamuflirale u kašmirske militante i zauzeli pozicije na indijskoj strani linije razgraničenja u Kargilu. Pod pritiskom indijske vojske, ali i međunarodne zajednice sukob je okončan povlačenjem vojske Pakistana na početne pozicije.
Nakon pogoršanja odnosa sa premijerom Šarifom odigrao je ključnu ulogu u izvođenju do sada posljednjeg državnog udara u Pakistanu 12. oktobra 1999. godine.
Nakon Kargilskog rata, praćenog incidentom obaranja pakistanskog aviona u medijima su se pojavile raširene glasine i nagađanja o mogućem vojnom preuzimanju vlasti ili ostavci generala Mušarafa u septembru 1999. godine.
Smijenjen u oktobru 1999. godine
U oktobru 1999. general Mušaraf službeno je posjetio Šri Lanku na poziv komandanta vojske Šri Lanke. Premijer Šarif je 12. oktobra 1999. smijenio generala Mušarafa s dužnosti komandanta oružanih snaga i imenovao general-pukovnika Ziaudina Buta (Ziauddin Butt), šefa pakistanske obavještajne službe.
Do komplikovanja situacije je došlo kada se general Mušaraf krenuo vratiti u Pakistan. Prema izvorima, Šarif je naredio Upravi za civilnu avijaciju da preusmjeri avion sa Mušarafom u Indiju, ali je zatim preusmjeren u Nawabshah. Kada pilot nije shvatio upute, CAA-i je naređeno da zatvori piste gašenjem rubnih svjetala na aerodromu Jinnah u pokušaju da odbije slijetanje.
Jedinice vojne policije predvođene general-pukovnikom Iftikharom blokirale su civilni aerodrom i preuzele kontrolu nad kontrolnim tornjem, dopuštajući avionu da sleti na pistu.
S kontrolnog tornja, tadašnji komandant Karači korpusa, general Muzafar Usmani, kontaktirao je Mušarafa, tokom leta i uvjerio ga da je slijetanje aviona sigurno budući da vojska sada kontrolira terminal Jinnah. Vojna policija preuzela je kontrolu nad sjedištem državne televizije i okružila zgradu sekreterijata premijera dok je preuzela kontrolu nad međunarodnim aerodromima i prekinula međunarodne telefonske linije.
Kućni pritvor i vanredno stanje
Premijer Šarif i njegov brat su stavljeni u kućni pritvor, a Mušaraf je na televiziji održao prvi govor kojim je proglasio vanredno stanje, suspendovao dijelove Ustava i raspustio Nacionalnu skupštinu te četiri pokrajinske skupštine.
Od 2001. godine Mušaraf je postao i predsjednik Pakistana, na toj poziciji je ostao do 2008. godine. Njegova uprava nad Pakistanom je obilježena liberalizacijom društva i javnosti, ali i kritikama.
Vremenom je Mušarafova popularnost doživjela veliki pad, a posebno nakon što je 2007. uveo privremeno vanredno stanje i smijenio glavnog državnog tužitelja i članove Ustavnog suda.
Konačno, 18. augusta 2008. godine Mušaraf je objavio svoju ostavku. Sljedećeg dana je održao jednosatni govor u kojem je branio svoju vladavinu u proteklih devet godina. Međutim, javnost je u to vrijeme bilo uglavnom protiv njega. Anketa provedena dan nakon njegove ostavke pokazala je da je 63 posto Pakistanaca pozdravilo Mušarafovu odluku da odstupi s vlasti, dok je samo 15 posto bilo nezadovoljno s njom.
Neuspješno se vratio u Pakistan 2013. godine sa namjerom da učestvuje na izborima što mu je sud zabranio. U decembru 2019. godine je u odsustvu osuđen na smrtnu kaznu zbog ukidanja ustava 2007. godine, ali je presudu poništio Visoki sud Lahorea 2020. godine.
Posljednje godine života je proveo na liječenju u Dubaiju.
