Kada se danas pomene porodica Dunđerski, najveći broj ljudi odmah pomisli na tragičnu ljubavnu priču Lenke i Laze Kostića.

Manje je poznato da je u ovoj porodici bilo još velikih, a tragičnih ljubavnih drama. Upravo je takva bila romansa beogradskog gradonačelnika Vlade Ilića i njegove supruge Olge Jovanović (po majci Dunđerski).

Već samim rođenjem Vladin život izgledao je kao posut ružama. Vladimir (Vlada) Ilić, najmlađi sin Koste Mumdžije, rodio se, 19. septembra 1882. 

Osnovno obrazovanje je stekao u rodnom mjestu, a poslije je školovanje nastavio u Beču i Ahenu. Bio je prvi tekstilni industrijalac iz tadašnje Srbije sa akademskim obrazovanjem. Govorio je francuski i njemački, a po nekim svjedočenjima i engleski jezik.

- Po Vladinom povratku iz Njemačke ramišljalo se o razvoju biznisa, ali i o ženidbi. Kosta je, po već oprobanom receptu, najmlađeg sina oženio iz familije svojih poslovnih partnera. Tako će Vlada postati suprug Olge - “najveće srpske mirazdžike” i unuke Lazara Dunđerskog - počinje priču o ovoj romansi za srbijanske medije. Saša Stanković, autor monografije o Vladi Iliću, pod nazivom "Prvi moderni gradonačelnik Beograda”.

Lazar Dunđerski imao je dvojicu sinova i tri kćerke – Jelenu/Lenku, Milku i Olgu. Dok je Lenkina tragična sudbina prepričavana širom Srbije, priče Milke i Olge manje su poznate. Olga Dunđerski se udala za kasacionog sudiju Stevana Jovanovića i tako postala gospođa Olga Jovanović Dunđerski. 

Jednoj od kćerki dala je svoje ime i upravo ona se kasnije udala za Vladu Ilića.

- U skladu sa njihovim bogatstvom kum na svadbi im je bio budući srbijanski kralj Aleksandar Karađorđević - ističe Stanković.

Olga Ilić dobila je u miraz od majke dvorac Damaskin u Hajdučici. Dvorac je bio popularno mjesto za zabavu gospode između dva svjetska rata. 

I danas se stariji mještani ovog mjesta u Banatu sjećaju glamuroznih balova, raskošnih damskih haljina i bečke muzike koja se orila dvorom bogatih trgovaca.

Ipak, daleko od toga da su Dunđerski i Ilići mislili samo na zabavu. U prvom redu, riječ je bila o vještim trgovcima i biznismenima. 

Nakon Vladinog postavljenja za gradonačelnika Beograda, njegove obaveze samo su se umnožile.

Vlada i Olga živjeli su u skladnom braku punom ljubavi. Nažalost, nisu imali potomstva, ali su zato ljubav poklanjali drugoj djeci. 

Njihov dom u Beogradu bio je mjesto mnogobrojnih priredbi, tu se dijelila pomoć siromašnima i pokloni prijestoničkim mališanima, naročito pred velike praznike - Uskras, Božić, Materice, Očeve.

Kraj Drugog svjetskog rata razdvojio je Olgu i Vladu. Ilić je uhapšen i osuđen na kaznu robije od deset godina i na konfiskaciju cjelokupne imovine.

- U vilu Vlade i Olge Ilić u Venizelosovoj ulici upala je rulja koja je sve opljačkala, a nova vlast nikad nije kaznila počinioce ovog nedjela - objašnjava sagovornik.

Pričalo se da je bivšeg gradonačelnika Beograda od pogubljenja spasao lično Vinston Čerčil koji je intervenisao kod Josipa Broza Tita. 

Umjesto toga, proveo je sedam godina u zatvoru u Sremskoj Mitrovici gdje su mu bivši radnici donosili pakete.

Pušten na slobodu krajem 1951. godine, ali ubrzo je doživio udar i umro u mansardi svog rođaka, 3. jula 1952. Sahranu su mu organizovali nekadašnji radnici.

- Olga je te godine poniženja preživjela prodavajući nakit, ali i zahvaljujući seljacima koji su joj poklanjali hranu na pijaci kada bi je prepoznali. Na primjer, samo od novca uzetog od prodaje jednog francuskog prstena, Ilići su živjeli tri godine - kaže Stanković.

Olga Ilić je supruga nadživjela za sedam godina. Preminula je 1959. godine.

Tako su nekad najbogatiji Srbin i njegova supruga, nasljednica najbogatijeg Vojvođanina, završili bez potomstva, u krajnjoj bijedi i poniženju. 

Na neki način, oni predstavljaju simbol uspona i pada srbijanske građanske klase koja je nastala i opstala pod turskom, odnosno ugarskom vlašću, a zatim nestala u prvim godinama komunizma - zaključuje autor monografije o vlasotinskom industrijalcu i gradonačelniku Beograda.

Okružni sud u Beogradu je februara 2009. usvojio zahtjev za rehabilitaciju Vlade Ilića i ništavnom proglasio presudu Vojnog suda iz 1946. godine. 

U obrazloženju piše da je Ilić "morao da bude proglašen narodnim neprijateljem da bi ta osuda bila osnov i opravdanje za državu, da preuzme njegovo bogatstvo“.

Potomci Vlade Ilića i danas se bore kako bi povratili bar dio imovine svog slavnog pretka.