Danas se navršava 28 godina od prvih velikih opozicionih demonstracija koje je u Beogradu, zbog politike tadašnje državne Televizije Beograd prema opoziciji, 9. marta 1991. organizirao Srpski pokret obnove (SPO).
Tokom demonstracija u kojima su učestvovale na desetine hiljada građana poginuli su učenik Branivoj Milinović i policajac Nedeljko Kosović, a više stotina građana je povrijeđeno.
Demonstracije su nakratko uzdrmale vlast tadašnjeg predsjednika Srbije i lidera Socijalističke partije Srbije Slobodana Miloševića, a režim je na ulice Beograda te večeri poslao tenkove Jugoslavenske narodne armije.
Protest je predvodio predsjednik SPO Vuk Drašković, sa zahtjevom da tadašnji čelnici državne televizije podnesu ostavke.
Neposredan povod za protest bio je komentar na TV Beograd u kojem je SPO optužen da je produžena ruka ustaškog hrvatskog režima.
Pozivu na okupljanje u subotu, 9. marta, nazvanom i "Miting protiv petokrake", pridružile su se Demokratska stranka i više drugih opozicionih stranaka.
Dešavanja na Trgu republike prikazala je televizija Studio B, čiji je program potom prekinut.
Pošto okupljeni nisu mogli dobro čuti Draškovićevo obraćanje s postolja spomenika Knezu Mihailu, lider SPO se popeo na balkon Narodnog pozorišta, odakle je uzviknuo "juriš", reagirajući na napad policije na okupljene građane koji su uzvikivali "Bando crvena" i "Slobo Sadame".
U protest su narednu večer ušli studenti koji su krenuli s Novog Beograda i uspjeli probiti policijsku blokadu na mostu i doći u centar grada.
Kod Terazijske česme nekoliko dana smjenjivali su se govornici u, kako je nazvana, plišanoj revoluciji.
Milošević je uzalud probao odgovoriti kontramitingom na Ušću te je na kraju ipak morao ispuniti zahtjev za smjenu generalnog direktora televizije Dušana Mitevića i njegovih vodećih ljudi, koji su podnijeli ostavke.
Ostavku je podnio i ministar policije Radmilo Bogdanović.
Drašković je povodom 27 godina od demonstracija rekao da je 9. mart 1991. simbol početka duge i preskupo plaćane borbe Srbije za evropsku budućnost i da danas mladi ljudi u Srbiji ne znaju gotovo ništa o svemu tome, kao i da se piše lažna historija o zbivanjima tragičnih 90-ih godina.
