Jasmin Mulahusić, jedan od najpoznatijih SDA internet-jurišnika, iz dana u dan pravi brojne fotomontaže te izmišlja laži za sve kritičare i protivnike režima Bakira Izetbegovića, od opozicionih političara, preko novinara, do intelektualaca.

Ali on nije običan internet-jurišnik. Mulahusić se, naime, spominje u izvještaju alžirske vlade podnesenom Odboru Vijeća sigurnosti UN-a, uspostavljenom shodno rezoluciji 1267 (1999.), a svojevremeno je i krivično procesuiran kao dio grupe optužene za bombaški napad na policiju u Luksemburgu.

Teroristički napad na "Blizance"

Pored toga, u izvještaju iz januara 2005. godine austrijskog Saveznog ureda za zaštitu ustava i borbu protiv terorizma (BVT), pod imenom Jasmin (Yasmin) Mulahusić, spominje se nekoliko puta.

Izvještaj je podnesen zato što je Sudanac Behari Masad Omer (Masaad) zatražio njihovo državljanstvo.

- Prema stajalištu BVT-a, prethodno ponašanje osobe ne ukazuje na to da ona ima pozitivan stav prema Republici Austriji i da ne predstavlja prijetnju javnom miru, redu ili sigurnosti, niti on ili ona neće ugroziti ostale javne interese spomenute u članu 8. (2) EMRK; osoba je u takvim odnosima sa stranim državama da bi davanje državljanstva štetilo interesima Republike. Na temelju postojećih i dostavljenih nalaza, BVT pretpostavlja da ta osoba nastoji dobiti austrijsko državljanstvo prvenstveno kako bi, s jedne strane, mogla nesmetano putovati svijetom kao nosilac austrijskog pasoša, a, s druge strane, da nastavi sve više prakticirati islamsku ekstremističku misao, radikalni islam i povezane akcije i aktivnosti pod zaštitom austrijskih zakona – piše na početku izvještaja.

U daljnjem tekstu navode i informacije koje je pružio američki FBI vezano za terorističke napade u SAD, preciznije napad na Svjetski trgovinski centar 11. septembra 2001. godine.

- U vezi s terorističkim napadima u SAD, Američki savezni istražni ured (FBI) pružio je informacije prema kojima je 13. septembra 2001. uspostavljen telefonski kontakt s Bečom na broj 956 06 88. Ovaj se razgovor očito bavio temom Osame bin Ladena i njegov sadržaj omogućuje zaključak da bi daljnji napadi mogli biti neizbježni ili da u Austriji postoji ćelija organizacije Osame bin Ladena. Prve istrage otkrile su da je 956 06 88 telefonski broj arapske prodavnice brze hrane, koja se nalazi u osmom becirku u Beču, na adresi Alserstraße 21, koja je poznata kao kontaktna tačka za islamske ekstremiste. Osoba koja je odgovorila na poziv je, vjerovatno, vlasnik trgovine. Istrage provedene neposredno nakon napada 11. septembra potvrdile su postojeća saznanja o kontaktima između pojedinih osoba, ali nisu mogle dokazati nijedno krivično djelo – navode.

Kao vlasnika prodavnice su identificirali Egipćanina Kasima Ahmeda el-Sajeda Ahmeda (Kassem Ahmed El Sayed Ahmed), koji je rođen 4. septembra 1961. godine. U toku istrage, ali i na temelju dojava, utvrdili su da ovaj objekt često posjećuju Abo el-Kudu Abdel Elsajed Muhamed (Abo el Kudus Abdel El Sayed Mohammed) i Behari Masad Omer.

Ko je Behari Masad Omer

Behari Masad Omer, alias Abu Mudžahedin, rođen je 23. 11. 1965. u gradu El-Shava u Sudanu. Na osnovu povjerljivih podataka, sumnjiči se da je neko vrijeme pripadao El-Kaidi, organizaciji Osame bin Ladena, a bio je predmet brojnih istraga u prošlosti. O samoj organizaciji i njenoj strukturi u Austriji malo se znalo. Organizacija u Austriji sebe je doživljavala kao krovnu organizaciju za sve druge ili pojedince koji su bili dio svetog rata protiv Sjedinjenih Država.

U tu svrhu obučavali su muslimane voljne da se bore, u kampovima za trening u Afganistanu, te ih slali širom svijeta kao borce ili tzv. "spavače". Kontakt su održavali putem kurira ili u vrlo labavom obliku putem tehničkih komunikacijskih veza.

Behari je prvi put privukao pažnju kada je u anonimnom pismu identificiran kao član sudanske islamske ekstremističke grupe u Austriji koja je planirala napade na američke objekte. U toku ove istrage Behari je, također, identificiran kao kontakt osoba za sudanskog diplomatu Sidika Amera (Siddiq). Sidik je bio obavještajni časnik Sudana koji je protjeran iz zemlje tokom njegovih diplomatskih aktivnosti u SAD (UN). Sumnjalo se da je direktno sudjelovao u planiranju nekoliko napada islamskih ekstremista u Njujorku.

Prema povjerljivim informacijama austrijskog Saveznog ureda za zaštitu ustava i borbu protiv terorizma (BVT), Behari je navodno sudjelovao u pružanju podrške mudžahedinima koji su učestvovali u ratu u BiH (1992.-1995.). Interesantno je da je Behari svog prvog sina koji se rodio 4. oktobra 1995. godine nazvao Mudžahid, dok je najmlađi dobio ime Osama.

Mulahusić kao kontakt u Luksemburgu

Behari Masad Omer, osim velikog broja kontakata s pripadnicima islamističkog ekstremističkog miljea iz arapske i sjevernoafričke regije u Beču i širom Austrije, održavao je komunikaciju s islamskim ekstremistima iz Njemačke, ali i Luksemburga.

Teroristička grupa u Luksemburgu smatrala se nezavisnom od El-Kaide, tj. oni im nisu izdavali naređenja, ali pružali su im podršku u vidu pratećih aktivnosti poput logistike i finansiranja. Ova grupa sastojala se prvenstveno od radikalnih islamista iz BiH, koji je predvodio Tunižanin Salimi alias Kalifi Muhamed (Mohammed). Osim vođe Salimija, nekoliko drugih članova organizacije imalo je kontakte s Beharijem.

Na temelju prikupljenih podataka, Behari je imao brojne telefonske kontakte sa sljedećim osobama u Luksemburgu: Salimi alias Kalifi Muhamed (vođa grupe) i bivšim mudžahedinima Nisvet Jusufović, Smajo Vuković, Yasmin (Jasmin) Mulahusić, Ismet Jusufović, Senad Ličina i Nusret Jusufović.

Navedene osobe pripadale su radikalnoj islamskoj grupi u Luksemburgu, a Odjel za borbu protiv terorizma luksemburške policije smatrao ih je opasnima. Posebnu pažnju privlačile su osobe Nusret Jusufović i Yasmin (Jasmin) Mulahusić, koje su 1995. bacile ručnu bombu na pripadnike žandarmerije koji su ih progonili kako bi izbjegli hapšenje.

Istraga je, također, otkrila da je bivšem mudžahedinu Salimiju bilo naloženo da uspostavi ćeliju mudžahedina prije dolaska u Luksemburg. Osim telefonskog kontakta, Behari je posjetio Salimija u Luksemburgu, a Salimi je nakon toga protjeran iz zemlje i deportiran u Tunis.