Na današnji dan 1995. godine, poginuo je heroj odbrambeno-oslobodilačkog rata u BiH 1992-1995. Izet Nanić, slavni komandant 505. Bužimske brigade 5. korpusa Armije RBiH.

Izet Nanić rođen je u Bužimu, od majke Rasime i oca Ibrahima, kao drugi od sedam sinova. Nakon osnovne škole, koju je pohađao u rodnom Bužimu, u Zagrebu je upisao srednju vojnu školu, a potom Vojnu akademiju u Beogradu, gdje je proveo dvije godine, te jednu godinu u Sarajevu. Vojnu akademiju završio je u Zagrebu 1987. godine.

Formirao Štab TO Bužim

U bivšoj JNA, kao poručnik RV PVO službovao je u Kragujevcu, a poslije četiri godine, zbog velikosrpske politike, napustio je JNA, početkom 1992. godine. Nakon napuštanja JNA vratio se s porodicom u Bužim, aktivno učestvujući u organizaciji odbrane i formiranju prvih bosanskohercegovačkih odbrambenih vojnih jedinica. Formira Štab TO, a 1. avgusta 1992. godine biva postavljen na dužnost komandanta Štaba TO Bužim.

Polovinom avgusta 1992. godine Nanić osniva 105. Bužimsku udarnu krajišku brigadu, te formira specijalne jedinice ČSN-BSN «Hamza» i DIV «Gazije» 5. korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine.

Zlatni ljiljan

Gotovo sve vojne operacije kojima je Nanić rukovodio, poput Ćorkovače, Munje 93’, Breze 94’, uspješno su završene. U vrijeme međubošnjačkog sukoba u Krajini, Izet je pokazao dosljednost i patriotizam, suprotstavivši se formiranju paradržavne tvorevine AP Zapadna Bosna.

U jednoj od bitaka na području Velike Kladuše (rejon Kapana), 18. juna 1994. godine, bio je ranjen. Više puta je pohvaljivan i nagrađivan od komandanta Petog korpusa Atifa Dudakovića, ali i komandanta Armije Republike Bosne i Hercegovine Rasima Delića. Za svoje herojstvo i uspješne vojne operacije, 14. augusta 1994. godine, odlikovan je najvećim bh. ratnim priznanjem, ordenom “Zlatni ljiljan”.

Pogibija

Kad je hrvatska vojska pokrenula operaciju „Oluja“, jedinice 5. korpusa ARBiH započele su akcije oslobađanja teritorija s ciljem spajanja s jedinicama HV-a. U okviru te akcije, na današnji dan, 5. augusta 1995. godine, jedinice 5. korpusa, predvođene komandantom Nanićem, krenule su u proboj s Ćorkovače u smjeru Dvora na Uni. U toj bici komandant Nanić je ubijen u neprijateljskoj zasjedi VRS. U popodnevnim satima istog dana bosanske i hrvatske snage spojile su se kod Tržačkih Raštela, čime je izvršena i deblokada Unsko-sanskog kantona (u okruženju je bio više od 1.200 dana). Taj historijski uspjeh u Bužimu se nije slavio, jer nikome nije bilo do veselja zbog pogibije komandanta Nanića.

Izetu Naniću posthumno je dodijeljeno priznanje "Orden heroja oslobodilačkog rata" 1998. godine i unaprijeđen je u čin brigadnog generala.

Iza Izeta su ostali supruga Sefija, kćerka Izeta (1988.), te sinovi Nevzet (1991.) i Ibrahim (1993.).