Nacrt rezolucije kojom se 11. juli proglašava Međunarodnim danom sjećanja na genocid u Srebrenici bit će predstavljen 17. aprila na zatvorenom sastanku u UN-u. O konačnoj rezoluciji, na kojoj se još radi, zemlje članice UN-a mogle bi se izjašnjavati na sjednici Generalne skupštine UN-a početkom maja. Rezoluciju sponzoriraju Sjedinjene Američke Države, Italija, Francuska, a, osim njih, na ovoj listi su i Njemačka, Albanija, Čile, Finska, Irska, Jordan, Lihtenštajn, Malezija, Nizozemska, Novi Zeland, Ruanda, Slovenija i Turska.
Nakon što je Međunarodni krivični sud u Hagu u nizu slučajeva nedvojbeno utvrdio da je u Srebrenici počinjen genocid, usvajanje ove rezoluciji bit će još jedan korak da se ova činjenica dodatno utvrdi i sačuva kao opomena čovječanstvu za buduća pokoljenja, a žrtvi nakon svega pruži makar moralna satisfakcija.
Najveći dio svijeta nema apsolutno nikakve dileme i nedoumica šta se desilo u Srebrenici i da je tamo počinjen stravičan genocid.
No, ono što je prihvatio sav civiliziran svijet i dalje neće da prihvate Srbija i RS. Aleksandar Vučić upire i nogama i rukama da nekako spriječi usvajanje rezolucije, dok Milorad Dodik, s druge strane, prijeti (koji put po redu?) da će u slučaju da rezolucija bude usvojena Republika Srpska krenuti u nezavisnost?
Poricanje je završni stadij genocida. Patologija u kojoj se zločin i dalje negira i sukobljava s ostatkom svijeta najveću štetu nanosi upravom tom srpskom narodu koji drži u okovima zablude, primitivizma, gnjeva i srama. Nije rezolucija ta koji srpski narod označava genocidnim, nego to upravo rade njihovi lideri odbijanjem da prihvate presuđenu i nedvojbeno utvrđenu činjenicu. Kao što ni presude za genocid nisu presude svim Srbima, ali jesu onim Srbima koji smatraju da su to presude svim Srbima.
