Problemi koji se javljaju u vilici kao što je čujno otvaranje i zatvaranje usta, „pucketanje" viličnog zgloba, bol ili ukočenost vilice, „iskakanje" viličnog zgloba prilikom jačeg otvaranja usta ili zijevanja, glavobolja, migrena, simptomi su Kostenovog sindroma.
Neki pacijenti koji se liječniku javljaju zbog pomenutih tegoba žale se i na bolove u mišićima lica tokom žvakanja, poremećaj sluha, zujanje u ušima ili rjeđe smetnje u vidu.
Svi pomenuti simptomi ne moraju se javiti kod jedne osobe, ali ako se više njih udruži, ugrožavaju kvalitet života oboljelog.
Lijekovi nisu dovoljni
Iako se o Kostenovom sindromu ne govori često, sa tegobama koje se kriju iza ove dijagnoze živi nemali broj ljudi. Posljednjih decenija sve češće se u stručnim krugovima označava i kao sidrom oboljenja temporomandibularnog zgloba koji karakteriziraju degenerativne promjene u viličnom zglobu.
Lijekovi kao što su analgetici ili antireumatici pomažu, ali nisu dovoljni. Da bi se postigao napredak u liječenju Kostenovog sindroma potreban je multidisciplinarni pristup tima liječnika raznih specijalnosti.
Kao najčešći uzroci nastanka smetnji koje se javljaju u sklopu Kostenovog sindroma navode se poremećaji u funkciji žvakanja i zagrižaju. Oni nastaju usljed gubitka velikog broja zuba ili čak i svih zuba, ortodontskih nepravilnosti, povrede zgloba ili vilica, protetskih nadoknada koje neadekvatno rekonstruiraju prirodnu poziciju vilica i dr.
Sindrom se često javlja kod osoba sa parafunkcijama kao što su bruksizam - „škripanje" zubima, ili drugim izraženim voljnim ili nevoljnim pokretima stiskanja zuba.
Različita opšta oboljenja kao što su degenerativne promjene zglobova, artritisi, Sjegrenov sindrom i neki drugi praćeni su pojedinim simptomima sindroma temporomandibularnog zgloba.
Uklanjanje uzroka bolesti
Dijagnoza se može postaviti na osnovu kliničkog pregleda i kvalitetne laboratorijske pretrage gdje ključno mjesto zauzima dobar rendgenogram. Savremena 3D snimanja daju potpuni uvid u stanje i funkciju ovog zgloba i omogućavaju dobar plan terapije.
Liječenje podrazumijeva uklanjanje uzročnika bolesti, smanjenje ili eliminaciju bola, smanjenje subjektivnih smetnji i rehabilitaciju pacijenta.
U terapiji se prvo mora rekonstruirati zagrižaj plombama ili protetskim nadoknadama. Specijalnim splintovima zglob i položaj vilica dovode se u povoljniji položaj. Fizikalnom terapijom i vježbama vraća se funkcija žvakanja i smanjuje bol. Nekada je neophodna i komplicirana hirurška intervencija zgloba.
