Sakriveni, odnosno ukopani penis je anomalija koja je opisana početkom 20. stoljeća. Kod ove anomalije penis je normalno razvijen, sakriven u mošnje (skrotum), ispod stidne kosti, u toj mjeri da se ne može prikazati iznad nivoa kože. Ovo stanje najčešće se otkriva kod dojenčadi i male djece te kod pretilih dječaka u pretpubertetskoj dobi.
Konstantna briga
Ali, to stanje može se, također, vidjeti kod odraslih muškaraca, bilo da su obrezani ili neobrezani. Ukopani penis je kongenitalno ili stečeno stanje u kojem je penis djelimično ili potpuno sakriven ispod površine kože. To stanje može dovesti do opstrukcije mokraćne cijevi, loše higijene te regije, infekcije mekih tkiva, suženja kožice te inhibicije normalne seksualne funkcije.
Kod ukopanog penisa dolazi do psiholoških problema. Roditelji su suočeni sa stresom i konstantnom brigom o budućnosti svog djeteta. Dijete je, u međuvremenu, poraslo sa strahom od deformiteta koji mogu otkriti njegove kolege. Taj osjećaj neadekvatnosti i nesigurnosti može dovesti do depresije. Te nesigurnosti prenose se u odraslu dob osobe, koja ponekad teško može održavati ljubavne odnose.
Dječaci u predškolskom periodu, u vrijeme boravka u vrtiću, izbjegavaju mokrenje kako druga djeca ne ni primijetila različitost. Školska djeca izbjegavaju kolektivne odlaske na ljetovanje i zimovanje zbog istih razloga.
Više etioloških faktora dovodi do ove anomalije. Novija literatura favorizira promjene omotača/ovojnice penisa, koja se nalazi ispod kože skrotuma i prelazi na penis. Ova ovojnica je elastična i prilagođava se promjeni njegovog volumena. Kod ukopanog penisa ova ovojnica razvija se u neelastičnu ploču koja fiksira penis za okolno tkivo, ne dopuštajući mu normalnu pokretljivost i njegovu poziciju u odnosu na kožu stidne regije.
U zavisnosti od pripoja ovojnice na tijelo penisa, razlikujemo tri oblika ukopanog penisa, što zahtijeva i različite operativne procedure. Čest uzrok ukopanog penisa, što može biti i stečeni u odrasloj dobi, stvaranje je masnog jastuka u stidnoj regiji koji kružno obuhvata penis i sakriva ga. Treći tip ukopanog penisa je često uzrokovan agresivnim obrezivanjem da bi se vidio glans (glavić). Kod ukopanog penisa kratak je vanjski list kožice, a unutrašnji list je previše razvijen.
Kratka koža
Ponekad roditelji smatraju da je kožica penisa uzrok tom stanju pa se pribjegava obrezivanju (cirkumciziji), što je pogrešno, jer se tim postupkom smanji ionako kratka koža kod ukopanog penisa te posljedično dolazi do većeg uvlačenja - zakopavanja penisa. Kod ovih slučajeva, prilikom operativne korekcije nedostaje kože za pokrivanje tijela penisa te se ona uzima iz susjednih regija, što produžava sam zahvat, ali i postoperativni oporavak.
Operativni zahvat treba uraditi kada se postavi dijagnoza. Ukopani penis treba operativno riješiti u prvoj godini života kako bi se dijete poštedjelo svjesnosti genitalne anomalije i operativnog zahvata na penisu.
Uspostavljanje dijagnoze
Dijagnoza se postavlja posmatranjem (inspekcijom) i pipanjem (palpacijom). Kod dječaka do dvije godine ukopani penis izgleda kao pupoljak, a kod starijih dječaka uvlači se sa svojom kožicom i izgleda kao dugme iznad skrotuma. Pipanjem kožice, između palca i kažiprsta, ne pipa se tijelo penisa, kožica je prazna. Kada se posumnja na ukopani penis, dijete treba odvesti ljekaru koji će ga uputiti dječijem hirurgu ili urologu. Granični slučajevi ne mogu se dijagnosticirati sve do odrasle dobi, kada povećana naslaga masnog tkiva, u stidnoj regiji, naglašava problem stanja.
Program mršavljenja
Odrasli muškarci s ukopanim penisom ili će živjeti sa svojim stanjem i proći program mršavljenja, ili će se podvrgnuti operativnom zahvatu. Međutim, programi mršavljenja su spori i često ne oslobode tereta osobu s ukopanim penisom. Pravo, a možda i jedino rješenje je operativni zahvat koji se uspješno izvodi.
