U borbi protiv znojenja svi mi pribjegavamo najučinkovitijim saveznicima koji sprečavaju znojenje i uništavaju bakterije koje izazivaju neugodne mirise, a riječ je naravno o dezodoransima i antiperspirantima.
Prvi dezodorans predstavio je kurdski znanstvenik još u 9. stoljeću, a tek 1888. godine Amerikanci su prvi put pustili u prodaju svoju verziju dezodoransa naziva Mum. Tada se prodavao kao krema u teglici, a tek sredinom 20. stoljeća izmijenjen je način nanošenja te se mogao kupiti kao roll-on.
Koja je razlika između dezodoransa i antiperspiranta
Danas na tržištu postoji široka ponuda dezodoransa i antiperspiranta u spreju, stiku ili u roll-on pakiranju, no većina njih sadrži štetne hemikalije koje negativno utječu na zdravlje.
No, postoji velika razlika između dezodoransa i antiperspiranta. Dezodoransi se smatraju manje štetnima te sadrže supstance koje uništavaju bakterije na koži zaslužne za stvaranje neugodnog mirisa, ali ne sprečavaju vlaženje pazuha.
Antiperspiranti, naprotiv, sadrže štetne hemikalije poput aluminijskih soli koje blokiraju rad žlijezda znojnica. Djeluju poput čepa na kraju znojnog kanala i fizički onemogućuju znojenje ispod pazuha.
Sprečavanje znojenja nije zdravo, a stručnjaci su posvetili vrijeme brojnim istraživanjima koja su potvrdila štetne posljedice po zdravlje. Francuska agencija za zdravstveni nadzor proizvoda (AFSSAP) na temelju novih istraživanja štetnih sastojaka u dezodoransima preporučuje smanjenje koncentracije aluminija u kozmetičkim proizvodima te proizvode koji ne sadrže ftalate i sintetičke sastojke.
Aluminij - najštetnija supstanca
Prema mišljenju stručnjaka, antiperspiranti koji sadrže 20 posto aluminij hlorhidrata ne mogu potrošačima garantirati zdravstvenu sigurnost pa AFFSSAP preporučuje ograničenje koncentracije na 0,6 posto.
Posebno je važno da antiperspirante koji sadrže aluminij ne nanosite na oštećenu kožu, odmah nakon brijanja ili ako na koži postoji manja ranica. Za aluminij kao najštetniju supstancu antiperspiranta vjeruje se kako prodire i taloži se u limfnim žlijezdama pazuha te uzrokuje kancerogene promjene.
U istraživanju objavljenom 2003. godine obuhvaćeno je više od 400 žena kojima je dijagnosticiran rak dojke. Kod žena koje su antiperspirante počele koristiti u ranom uzrastu te su ih primjenjivale češće, i to nakon brijanja, karcinom je dijagnosticiran u ranijim godinama.
Istraživači su zaključili da korištenje dezodoransa ili antiperspiranta nakon brijanja može imati ulogu u razvoju raka dojke, no nisu uspjeli ustanoviti koji je sastojak odgovoran za to.
Parabeni i antiperspiranti opravdano na zlu glasu
Parabeni koje sadrže mnogi dezodoransi i antiperspiranti ozloglašeni su baš kao i aluminij. Riječ je o konzervansima koji se nalaze u kozmetičkim proizvodima, a njihova je uloga produljiti rok trajanja proizvoda za uljepšavanje.
Mnogi stručnjaci upućuju na opasnost parabena koji se također povezuju s karcinomom te mogu izazvati upale, osip i iritacije na koži.
Britanska znanstvenica Philippe Darbre potvrdila je ova nagađanja. Godine 2010. Darbre je pronašla u prosjeku 20 nanograma parabena u malom uzorku raka dojke.
Kada uzmemo u obzir to da paraben ima sposobnost imitacije djelovanja hormona estrogena, koji dokazano ima ulogu u razvoju raka dojke, ovo je otkriće alarmiralo znanstvenike i javnost.
U drogerijama postoji široka ponuda proizvoda koji ne sadrže aluminij i parabene te su rađeni na prirodnoj bazi. Iako vam možda neće garantirati 48-satnu zaštitu, zapitajte se je li vam ona uistinu potrebna? Hoćete li zaista biti u nemogućnosti istuširati se puna dva dana?
