Epilepsija je periodični, naglo nastali paroksizmalni prolazni poremećaj funkcije mozga ograničenog, relativno kratkog trajanja, koji se klinički manifestira s predznacima ili bez njih. To su poremećaji funkcije, a ne patološke anatomije, zbog čega svako oštećenje mozga ne dovodi do kliničkih manifestacija.
Zdrav neuron
Epilepsija se može slikovito uporediti s mirnom površinom mora na kojoj se povremeno pojavljuju pojedinačni, izolirani valovi, dok se druge bolesti porede s uzburkanim morem.
To je skup simptoma koji su posljedica nenormalnog električnog pražnjenja ćelija u mozgu. Osnovna promjena u mozgu epileptičara je transformacija zdravog neurona u epileptički neuron, koji pokazuje specifični fenomen nazvan paroksizmalni depolarizacioni pomak, što je naglo smanjenje membranskog potencijala ćelija na manje od 30 mV. Ovo smanjenje potencijala prate paroksizmalne visokofrekventne salve akcionih potencijala.
Osnova nastajanja ovog fenomena nije potpuno razjašnjena, a optužuju se poremećaj ćelijskih membrana, smanjenje inhibitornih ili pojačanje ekscitatornih mehanizama.
Smatra se da u općoj populaciji postoji od 0,5 do 1 posto epileptičara, dok se kod oko 1 posto pacijenata epilepsija ne liječi jer se krize svijesti nisu jasno diferencirale i epilepsija nije verificirana i prepoznata.
Podjela epilepsije vrši se po etiologiji na one nepoznatog uzroka (idiopatske) te proces epilepsiju i rezidualnu, kao simptomatske. Uzroci simptomatske epilepsije su razni - trauma i tumor mozga, vaskularna oboljenja, infekcija, razna trovanja, endokrini i metabolički poremaćaji...
Klinička podjela je na generalizirane i parcijalne epilepsije, a u svakoj od ovih grupa postoje i podgrupe. Važno je izdiferencirati epilepsiju i po podgrupama, jer je i liječenje pojedinih podgrupa različito.